مدرسه علمیه النجیبیه کوشک

ضمن تبریک هفته معلم به همه علم دوستان سخنی گهربار از استاد شهید مرتضی مطهری درباره امر به معروف و نهی از منکر می آوریم.

[…در اجرای امر به معروف و نهی از منکر باید عمل را دخالت دهیم…عمل اگر فردی باشد چندان مفید فایده نیست، خصوصا در دنیای امروز.این هم خود مشکلی اس در زندگی اجتماعی ما که آنهایی هم که اهل عمل می باشند توجهی به عمل اجتماعی ندارند و به اصطلاح"تک رو” می باشند. از عمل فردی کاری ساخته نیست، از فکر فرد ککاری ساخته نیست، از تصمیم فرد کاری ساخته نیست، همکاری و همفکری و مشارکت لازم است.

در تفسیر المیزان در ذیل آیه کریمه 200 آل عمران : یا ایها الذین امنوا اصبروا و صابروا و رابطوا” بحثی دارد راجع به این که اسلام این است که تفکر، تفکر اجتماعی باشد.

… چندین سال پیش در یکی از شهرهای کوچک واقع در ایالت فیلادلفیای آمریکا زنها مبتلا به قمار بازی شده بودند. ابتدا کشیش ها و روزنامه نویس ها و خطبا و فصحا تا می توانستند راجع به بدی قمار خصوصا برای زن ها گفتند و نوشتند، ولی مثل همین حرف های خودمانی مانند گردو روی گنبد سر خورد و پایین افتاد و به جایی نرسید. تا آن که شهردار محل به فکر افتاد یکی دوتا باشگاه هنری زنانه دایر کند و سرگرمی های مناسب در آن جا فراهم نماید، از قبیل نمایش بچه های چاق و تندرست و جایزه دادن به مادران کاردان و از قبیل کارهای دستی و غیره، که هر کدام برنامه و ترتیبات خاصی داشت و مردم را سر ذوق  می آورد. دو سه سالی از این جریان گذشت که زن های آن شهر به کلی قمار را فراموش کردند.

این را می گویند چاره عملی و تدبیر عملی. این معنای دخالت دادن منطق و تدبیر در مبارزه با منکرات. اگر آن ها می  خواستند به موعظه ها و خطابه های کشیشان و مقاله ها قناعت کنند، می بایست برای همیشه بنشینند و مثل ما بگویند:

گوش اگر گوش تو و ناله اگر ناله من

 آنچه البته به جایی نرسد فریاد است.